قُم لِلمُعلِّمِ  وَفِّهِ  التَّبجیلا                                  کادَ المعلِّمُ  أن یکونَ رسُولا

2- أعَلمتَ أشرفَ أو أجلَّ مِن الَّذی                        یَبنی و یُنشِیءُ أنفساً و عقولا

3- سُبحانکَ  اللّهُمَّ  خیرَ معلِّمٍ                              عَلَّمتَ  بِالقلمِ  القرونَ الأولی

4- أرسلتَ بالتَّوراةِ موسی مُرشدا                         و ابنَ البَتولِ  فَعَلَمَ   الإنجیلا

5- وَ فَجَرتَ َِینبوعَ البیانِ  مُحمَّداً                          فَسَقَی الحدیثَ،وناوَلَ التَّنزیلا

6- رَبّوا عَلَی الإنصافِ فِتیانَ الحِمی                      تَجِدوهُمُ  کَهفَ الحقوقِ کُهولا

7- فَهوَ الَّذی یَبنی الطِّباعَ قَویمةً                          وَهوَالّذی ِیَبنی النّفوس عُدولا

8- ویُقیمُ مَنطِقَ کلّ أعوجِ مَنطق                          و یُریهِ رأیاً فی الأمورِ أصیلا

9- و إذا أُصیبَ القومُ فی أخلاقِهِم                          فَأقِم  علیهِم  مَأتماً و عویلا

10- و إذا النِّساءُ نَشَأنَ فی أُمّیَّةٍ                        رَضَعَ الرِّجالُ جهالةً و خُمولا

11- لیسَ الیَتیمُ مَن إنتهی أبواهُ مِن                      هَمِّ الحیاةِ  ، و خَلَّفاهُ  ذَلیلا

12- إنَّ الیتیمَ هو الّذی تَلقَی لَهُ                            أُمّاً تَخَلَّت ، أو أباً  مَشغولا

* * *

شرح قصیده:

 - قُم لِلمُعلِّمِ  وَفِّهِ  التَّبجیلا                                  کادَ المعلِّمُ  أن یکونَ رسُولا

قُم: فعل امر از قامَ یَقومُ به معنی «به پا خیز»  /  وفّ  :  به طور کامل ادا کن /  تبجیل تعظیم

« به خاطر احترام و تعظیم مقابل معلم بایست چون که نزدیک است معلم در تعلیم علم و اخلاق مانند پیامبر باشد.»

- أعَلمتَ أشرفَ أو أجلَّ مِن الَّذی                        یَبنی و یُنشِیءُ أنفساً و عقولا

أجلّ: بزرگ تر  / أنشأَ : رَبّی 


« آیا کسی بهتر و شریف تر از آن کسی که اخلاق را در انسانها وعلم را در عقل ها می کارد می شناسی»

- سُبحانکَ  اللّهُمَّ  خیرَ معلِّمٍ                              عَلَّمتَ  بِالقلمِ  القرونَ الأولی

« ای خدای پاک ومنزّه، تو اولین معلمی هستی که به انسان بوسیله قلم احوال قرن های اولیه راآموختی »

- أرسلتَ بالتَّوراةِ موسی مُرشدا                         و ابنَ البَتولِ  فَعَلَمَ   الإنجیلا

مُرشد: هدایت کننده / ابنَ البَتولِ : لقب حضرت مریم علیها سلام/ البَتولِ: آن که ازدواج نکند.

«حضرت موسی را به همراه کتابش تورات برای هدایت مردم فرستادی و حضرت عیسی را با انجیل برای هدایت بشر به سوی خیر مبعوث نمودی»   

- وَ فَجَرتَ َِینبوعَ البیانِ  مُحمَّداً                          فَسَقَی الحدیثَ،وناوَلَ التَّنزیلا

فَجَرتَ: جاری کردی/ َِینبوعَ: چشمه آب ج: ینابیع/ ناوَلَ: أعطی /التَّنزیل: قرآن

« وچشمه های حکمت و بیان را به وسیله ی قرآن بر زبان حضرت محمد(ص) جاری ساختی تا با احادیث شریف و قرآن،  تعالیم و واجبات مسلمانان را به آنان یاد دهد»

 - رَبّوا عَلَی الإنصافِ فِتیانَ الحِمی                      تَجِدوهُمُ  کَهفَ الحقوقِ کُهولا

رَبّوا: فعل امربه معنی هذّبوا/ فِتیان: مفردش   الفتی : جوان تازه / الحِمی  : حمایت کننده/ کَهفَ: ج کُهوف: غار ، پناهگاه/ کُهول: مفردش کَهل: هر کس که سنش بین 30و 50 باشد .  

« در کودکی به اولاد خود انصاف را تعلیم دهید تا در بزرگی یا میان سالی حامی یا پناهگاه عدل و حق باشند»

-فَهوَ الَّذی یَبنی الطِّباعَ قَویمةً                          وَهوَالّذی ِیَبنی النّفوس عُدولا

الطِّباعَ: مفردش الطبع / قَویمةً : أی سدیدة ، محکم/ عُدول: مفردش عادل

«إنصاف و حفظ حقوق دیگران است که طبع و سرشت انسان را سالم می کند و عدالت را در نفس انسان می کارد.»

- ویُقیمُ مَنطِقَ کلّ أعوجِ مَنطق                          و یُریهِ رأیاً فی الأمورِ أصیلا

  یُقیم: راست می کند/  مَنطِقَ: کلام ( گاهی برای غیر انسان نیز استعمال می شود ) / أعوجِ: منحرف ، کج/ رأی : نظر/ أصیل: شریف

«انصاف است که کلام انسان را صحیح می گرداند و او را قادر می کند تا دیگران را قانع کند  وآراء محکم  و اصیل بدهد»

- و إذا أُصیبَ القومُ فی أخلاقِهِم                          فَأقِم  علیهِم  مَأتماً و عویلا

 أُصیبَ: فعل مجهول از أصابَ / مَأتم: ماتم ج مآتِم/   عویل: گریه شدید و بلند

« علم به تنهایی برای ساختن و اصلاح جامعه و پیشرفت مردم آن  کافی نیست بلکه اخلاق اهمیت زیادی در آن دارد و ملتی که اخلاق نداشته باشد لابد از بین خواهد رفت»

بیت زیر از حافظ ابراهیم  نیز به این مضمون اشاره می کند:

« لا تَحسَبَنَّ العلمَ یَنفعُ وحدَهُ                         ما لَم یُتَوَّج ربُّهُ بِخَلاقِ»

 - و إذا النِّساءُ نَشَأنَ فی أُمّیَّةٍ                        رَضَعَ الرِّجالُ جهالةً و خُمولا

نَشَأ: پرورش یافت/ أُمّیَّةٍ: بیسوادی / رَضَعَ:   مکیدن شیر/ خُمول: ضعف و سستی

« اگر برای زنان فرصتی پیش نیاید تا علم و اخلاق بیاموزند  فرزندان آنها نیز جاهل و ضعیف به با خواهند آمد»

حافظ ابراهیم  نیزگفته:

« ألأُمُّ مدرسةٌ إذا أعددتَها                   أعددتَ شعباً طیِّبَ الأعراق»

 - لیسَ الیَتیمُ مَن إنتهی أبواهُ مِن                    هَمِّ الحیاةِ  ، و خَلَّفاهُ  ذَلیلا

- إنَّ الیتیمَ هو الّذی تَلقَی لَهُ                         أُمّاً تَخَلَّت ، أو أباً  مَشغولا

خَلَّفَ: تَرَکَ ، برجای گذاشت/ تَخَلَّت: تنها گذاشت ، ترک کرد

« یتیم کسی نیست که پدر و مادرش مرده باشند و او را تنهاو ذلیل در این دنیا  بگذارند بلکه  یتیم کسی است که مادرش در تربیت او  کم کاری کند و پدرش از پرورش  و توجه به او  غافل باشد»

منقول:kazmi.blogfa.com