در تعریف فعل ناقص می گوییم فعل ناقص  فعلی است که سومین حرف از سه حرف اصلی آن حرف عله باشد مانند: هدی ، یرمی ، دعو ، یشکو.

 

در صرف  صیغه های ماضی  فعل نا قص باید ابتدا به عین الفعل آن توجه نمود اگر

 عین الفعل آن فتحه باشد مانند: رمَی ، دعَو ، شکَو  نوع اعلالی که بر فعل عارض می شود اعلال به حذف است آن هم در صیغه هایی که به واو جمع یا تاء تانیث اضافه می شوند به عبارت روان تر یعنی در جمع مذکر غایب ، مفرد مونث غایب و مثنی مونث غایب مثال :

 

رمَی ، رمَت ، رمیا ، رمتا ، رمَوا ، رمین

 

رمیتَ، رمیتِ، رمیتما ، رمیتما ، رمیتم ،  رمیتنّ

 

رمیتُ ، رمینا

 

 ولی اگر عین الفعل کسره داشته باشد مانند : رضِی ، قضِی ، اعلال به حذف فقط درجمع مذکرایب صورت می گیرد و روی عین الفعل این صیغه  ضمه قرار می دهیم :

 

قضِی ، قضِیت ، قضیا ، قضیتا ، قضُوا ، قضین

 

قضِیتَ ، قضیتِ ؛ قضیتما ، قضیتما ، قضیتم ، قضیتنّ

 

قضیتُ ، قضینا