تقسیم اسم به معرفه و نکره:
معرفه:اسمی است که بر شخص یا یک چیز مشخص دلالت دارد.
نکره:اسمی است که بر شخص یا یک چیز نا مشخص و نا شناس دلالت دارد.
معمولا علامت نکره در زبان فارسی تنوین های ( ً ٌ ٍ ) رفع، نصب و جر می باشد.
معرفه شش نوع است:
آن چه در این طرح مورد نظر است انواع اسم در زبان عربی می باشد یعنی اسم در زبان عربی شامل ضمیر ، اسم موصول ، اسم اشاره، اسم شرط، اسم استفهام می باشد.
کلمه ای است که به جای اسم ظاهر می نشیند مانند: " هو " که می تواند جانشین " علی " یا هر اسم دیگری در جمله باشد.
ضمیر دو قسم است منفصل و متصل که در طرحی دیگر به طور مفصّل بدان خواهیم پرداخت.
بسم الله الرحمن الرحیم
«درس اوّل»
تعریف علم صرف:
صرف و تصریف به معنای تغییر است و علم ِ صرف صناعتی است که به وسیلۀ قواعدی که در آن وجود دارد می توان واژه ای را از شکلی به شکل های گوناگون تغییر داد تا بدین وسیله به معانی گوناگون جدیدی دست یافت؛ مثلأ واژۀ «کتابت» را که به معنی نوشتن است، با قواعدی که بعداً بیان خواهد شد به شکل های «کَتَبَ» ، «یَکتُبُ» ، «کَاتِبٌ» ، «مَکتُوبٌ» ، «لِیَکتُب» ، «اُکتُب» ، «لم یَکتُب» و ... در آورد تا به معانی ِ نوشت، می نویسد، نویسنده، نوشته شده، باید بنویسد، بنویس، ننوشته است و ... دست یافت. و صد البته که این تصرفات بیشتر در افعال صورت می پذیرد.
فایدۀ علم صرف
فایده علم صرف این است که انسان بخاطر دانستن قواعد صرفی، اصل و بنای هر واژه را به سادگی تشخیص داده و به معنای آن پی می برد؛ از باب مثال: این علم صرف است که به انسان می فهماند واژۀ «کَاتِبٌ» با «کَاتَبَ» تفاوت اصولی داشته و هر کدام معنای خاص خود را می دهند. بنابراین، علم ِ صرف علم به قواعدی که بخاطر رعایت آن انسان از خطا و اشتباه در تشخیص واژه های عربی و در نتیجه در ترجمۀ لغات مصون می ماند.